ΥΠΑΡΞΗ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

Ακούγεται αρκετά συχνά η άποψη ότι Διάβολος δεν υπάρχει. Υποστηρίζεται πως ο Σατανάς είναι μια έννοια αφηρημένη, είναι τα πάθη μας, η δύναμη που βρίσκεται μέσα μας και ρέπει προς το κακό. Φυσικά, αυτή είναι μια μεγάλη επιτυχία του πολύπειρου, και χιλιάδων χρόνων βίου, Πονηρού. Διότι όταν θεωρείται ότι δεν υπάρχει  εχθρός, αφήνονται αφύλαχτα τα τείχη και τότε εισέρχεται ανεμπόδιστος ο εχθρός και τα κυριεύει.

Η άποψη αυτή διαψεύδεται ρητώς και κατηγορηματικώς από την Αγία Γραφή, η οποία είναι η Λυδία Λίθος που ξεχωρίζει το χρυσό από το κίβδηλο. Με μια ενδελεχή μελέτη της Θεόπνευστης αυτής Γραφής αλλά και των συγγραμμάτων των Αγίων, διαπιστώνουμε ότι ο Σατανάς είναι Πρόσωπο υπαρκτό το οποίο ένεκα της υπερηφανείας του (ήθελε να γίνει Θεός), τιμωρήθηκε από τον Δημιουργό του και έπεσε σαν αστραπή από τον ουρανό, γινόμενος από Άγγελος του Φωτός, Άγγελος του Σκότους (!) καθώς και οι Άγγελοι που τον ακολούθησαν έγιναν Δαίμονες! Είναι αυτός που ξεγέλασε τους πρωτοπλάστους, παίρνοντας την μορφή του φρόνιμου όφεως. Αυτός που παρουσιάστηκε στον Θεό, ζητώντας Του να του επιτρέψει να υποβάλλει τον θεοσεβή Ιώβ σε φρικτούς πειρασμούς. Είναι ο ίδιος που υπέβαλλε, ανεπιτυχώς, σε πειρασμούς τον Κύριο όταν Αυτός πήγε στην έρημο του Σαραντάριου όρους. Είναι ο άρχοντας των δαιμονίων, ο Βεελζεβούλ, κατά τους Φαρισαίους. Ο Χριστός τον ονομάζει Πονηρό, Άρχων του κόσμου τούτου. Γι’ αυτόν  και τους αγγέλους του ετοιμάστηκε η Κόλαση. Πολεμά τον άνθρωπο, μεταχειριζόμενος πολυποίκιλες παγίδες και κάθε μέσο με σκοπό να τον συμπαρασύρει μαζί του στην κόλαση. Καταφεύγει ακόμα και στον εκφοβισμό αλλά και στη βία, ξυλοφορτώνοντας τους πιστούς Χριστιανούς που έχουν πνευματική προκοπή, για να πετύχει τον τελικό του σκοπό. Οι βίοι των αγίων, όπως του Αγίου Αντωνίου, μαρτυρούν την αλήθεια. Είναι αυτός που έχει υπερφυσικές δυνάμεις, λαμβάνει διάφορες μορφές, μετασχηματίζεται και σε Άγγελο φωτός για να εξαπατήσει τους πιστούς, αυτός ο οποίος, μέσω των δαιμονιζομένων, πράττει υπερφυσικά σημεία: σπάσιμο αλυσίδων, απογειώσεις, κ.ά.   Τέλος, εμποδίζει τη ψυχή να ανεβεί στον ουρανό μετά θάνατον, εφόσον αυτή έδωσε όταν ήταν εν ζωή δικαιώματα σ’ αυτόν, με τα φρικτά τελώνια.

Ακολουθούν ερανίσματα από τον Αγιογραφικό Θησαυρό της Πίστης μας:

«Τότε ο Ιησούς ωδηγήθηκε στην έρημο από το Πνεύμα, για να δεχθή πειρασμούς από το Διάβολο…Τότε τον πλησίασε ο πειράζων (ο Διάβολος) και είπε: ‘‘Εάν είσαι Υιός του Θεού, δώσε διαταγή να γίνουν αυτοί οι λίθοι άρτοι’’…Τότε ο Διάβολος τον παίρνει και τον φέρνει στην αγία πόλι, και τον στήνει στο άκρο της στέγης του ναού…Πάλι ο Διάβολος τον παίρνει και τον φέρνει σ’ ένα πολύ ψηλό βουνό…Τότε του λέγει ο Ιησούς: ‘‘Εξαφανίσου από μπροστά μου Σατανά! Διότι είναι γραμμένο, Τον Κύριο τον Θεό σου να προσκυνής και αυτόν μόνο να λατρεύης’’. Τότε ο Διάβολος τον άφησε, και ιδού άγγελοι προσήλθαν και τον διακονούσαν.» [1]

«Όταν δε έφθασε στο απέναντι μέρος, στη χώρα των Γεργεσηνών, τον συνάντησαν δύο δαιμονισμένοι, που έβγαιναν από τους τάφους, φοβεροί πολύ, ώστε να μη μπορή κανείς να περάση από το δρόμο εκείνο. Και ιδού έκραξαν λέγοντας: ‘‘Τι σχέσι έχουμε εμείς μ’ εσένα, Ιησού, Υιέ του Θεού; Ήλθες εδώ για να μας βασανίσης προτού έλθη ο καιρός μας; ’’. Μακριά δε απ’ αυτούς ήταν μία μεγάλη αγέλη από χοίρους, που έβοσκε. Οι δε δαίμονες τον παρακαλούσαν λέγοντας: ‘‘Εάν πρόκειται να μας βγάλης, άφησέ μας να πάμε στην αγέλη των χοίρων’’. Και τους είπε: ‘‘Πηγαίνετε’’. Και βγήκαν και πήγαν στην αγέλη των χοίρων.» [2]

«Και ενώ αυτοί έβγαιναν, ιδού έφεραν προς αυτόν ένα άνθρωπο βωβό δαιμονισμένο. Και όταν βγήκε το δαιμόνιο, ο βωβός μίλησε, και τα πλήθη θαύμασαν και έλεγαν: ‘‘Ποτέ δεν παρουσιάσθηκε τέτοιο φαινόμενο στον Ισραήλ’’. Αλλ’ οι Φαρισαίοι έλεγαν: ‘‘Με τη δύναμι του άρχοντος των δαιμονίων βγάζει τα δαιμόνια’’.» [3]

«Αλλ’ οι Φαρισαίοι, όταν άκουσαν αυτό, είπαν: ‘‘Αυτός δεν βγάζει τα δαιμόνια, παρά με τη δύναμι του Βεελζεβούλ, του άρχοντος των δαιμονίων’’.» [4]

«Ο δε αγρός είναι ο κόσμος. Ο δε καλός σπόρος είναι οι άνθρωποι της βασιλείας (του Θεού). Τα δε ζιζάνια είναι οι άνθρωποι του κακού. Ο δε εχθρός, που τα έσπειρε, είναι ο Διάβολος.» [5]

«Τότε θα ειπή και σ’ εκείνους, που θα είναι στα αριστερά: ‘‘Φύγετε από μένα σεις, οι καταραμένοι, και πηγαίνετε στο πυρ το αιώνιο, που έχει ετοιμασθή για το Διάβολο και τους αγγέλους του’’ [6]

«Και όταν αυτός βγήκε από το πλοίο, αμέσως τον συνάντησε ένας άνθρωπος με πνεύμα ακάθαρτο(δαιμόνιο), που ερχόταν από τα μνήματα, και κατοικούσε στα μνήματα, και ούτε με αλυσίδες δεν μπορούσε κανείς να τον κρατήση, διότι πολλές φορές τον είχαν δέσει με σιδερένια δεσμά στα πόδια και με αλυσίδες στα χέρια, αλλ’ είχε σπάσει τις αλυσίδες και είχε συντρίψει τα σιδερένια δεσμά των ποδιών, και κανείς δεν μπορούσε να τον δαμάσει.» [7]

«Είπε δε σ’ αυτούς: ‘‘Έβλεπα το Σατανά σαν αστραπή να πέφτη από τον ουρανό’’.» [8]

Ο αψευδής Λόγος του Θεού κυρώνει απόλυτα του λόγου το αληθές. Δε χωρά καμιά αμφιβολία πλέον, για την ύπαρξη